Alle Bøger

‘Icinde anlatilan ortama karsin, cok Avrupai bir kitaptir Siddhartha. Bildirisi birey’le baslar; bireye Asya’daki ogretiye gore daha cok onem verilmistir. Siddhartha, benim, Hint dusuncesinden kurtulup ozgurlesmemin disavurumudur. Tum dogmalardan kurtulmak icin tuttugum yol Siddhartha’ya goturdu beni; yasadigim surece de bu yolda ilerleyecegim dogaldir… Tum dinlerde, insanlarin benimsedigi tum inanis bicimlerinde ortak olan yani, tum ulusal ayrimlari asan, tum irklarin, tum bireylerin benimsedigi seyi yakalamaya calistim bu kitapta.’ – HERMANN HESSE

‘Genel olarak herkesce kabul edilen Buddha imgesini asan bir Buddha yaratmak, daha once esine rastlanmamis buyuk bir basaridir. Benim gozumde Siddhartha, Kutsal Kitap’tan kat kat ustun bir ilactir.’ – HENRY MILLER

“Sineklerin Tanrisi baslangicta, issiz bir adaya dusen cocuklarin seruvenlerini anlatan, kucukler icin yazilmis bir oykü, R.M. Ballantyne’in Mercan Adasi’nin cagdas bir uygulamasi sanilabilir. Hatta Golding, kendine ozgu buruk alaycilikla, okuyucunun bu sanisini pekistirmek istercesine, Sineklerin Tanrisi’nin baslica iki kisisine Mercan Adasi’ndaki cocuklardan aldiği Ralph ve Jack adlarini verir. Mercan Adasi’nda Ballantyne, oldukca duyusal ve biraz da bon bir iyimserlikle, gemileri battiktan sonra Pasifik Okyanusu’nda issiz bir adaya siginan uc Ingiliz gencinin, Buyuk Britanya uygarliginin oldukca basarili bir kucuk ornegini nasil yeniden kurduklarini anlatir. Golding’in Sineklerin Tanrisi’nda da bir mercan adasi ve Ingiliz cocuklar vardir. Ama alti ile on iki yas arasinda olan bu cocuklar, gelecekteki atom savasi sirasi­nda, guvenilir bir yere goturulmek uzere bindikleri ucak bir saldiriya ugradigi icin bu mercan adasina dusmuslerdir. Ve bu mercan adasinda olup bitenler, Ballantyne’in romaninda olup bitenlere hic mi hic benzememektedir…
Sineklerin Tanrisi’nda gordugumuz issiz ada da yeryuzunun cennetlerinden biridir. Cocuklar da bu adanin, okuduklari Mercan Adasi’na cok benzedigini soylerler. Ne var ki, baslangicta bunu hic sezinlemedigimiz halde, atom caginin cocuklari, bu guzelim adayi her acidan bir cehenneme cevireceklerdir.”

Gecenin bir vaktinde kapi calindi, gidip actim. Karsimda efendim duruyordu. Yuzunun nurundan etrafa aydinlik saciliyordu…

Soz vermistim kendi kendime: Yazi bile yazmayacaktim. Yazi yazmak da, bir hirstan baska ne idi? Burada namuslu insanlar arasinda sakin, olumu bekleyecektim. Hirs, hiddet neme gerekti? Yapamadim. Kostum tutuncuye, kalem kagit aldim. Oturdum. Ada ’nin tenha yollarinda gezerken degnekler yontmak icin cebimde tasidigim cakimi cikardim. Kalemi yonttum. Yonttuktan sonra tuttum optum. Yazmasam deli olacaktim.