Alle Bøger

“[Sait Faik’e] geceleri sinemalarda rastlardim. Tanismazdik. Sinemanin on sirasina oturur, koltuguna iyice gomulurdu. Koyu yesil bir pardosusu, cok dar kenarli, kafasinin biraz ustunde kalan kahverengi bir sapkasi vardi. Sinema donusu dalgin, Beyoglu’nun gece yarisi kalabaligina dalar, ceker giderdi. Sinemada bulunanlar arasinda bu gedikli birinci mevki musterisinin yazisini okuyan var midir acaba, diye cok dusunmusumdur. Kuskusuz, yoktu. Sait Faik, edebiyattan hoslanacak bir okur toplulugunu hazir bulan talihli yazarlardan degildi. Okurunu yetistiren, egiten, okuruyla birlikte olusan bir yazardi. Gercek talihinin de bu oldugu soylenemez miydi?” – Sabahattin Kudret Aksal
(Dogu ve Bati Dergisi, Haziran 1954, Yeni Seri: 5/4)

Ben bir acayip oldum. Gozum kimseyi gormuyor, kimsenin kapimi calmasini istemiyorum. Dunyanin en sevimli insanlari olan posta muvezzilerinin bile… Mahallemden pek memnunum. Yedi senedir cikmadim oradan desem yeri. Hicbir dostum da nerede oturdugumu bilmiyor. Mahallem dedigim; su yedi senedir -uc ayda bir Karakoy’e inip dukkan kirasini almak bir yana- yasadigim yer, uc dort sokak icindedir.*

Mahallem birbirine muvazi uc sokakla, bu sokaklari diklemesine kesen bir diger sokak, bir de bunlardan butun butune bagimsiz…

Durgun denizin minik dalgaciklari uzerinde, gunesin altin gibi isildadigi piril piril bir sabahti. Sahilden bir mil uzaklikta, denizi kucaklarcasina ilerleyen bir balikci teknesi, martilara kahvalti zamaninin geldigini haber veriyordu. Binlerce marti, bir lokma yiyecek icin mucadeleye girismisti bile. Iste zor bir gun daha basliyordu.

Taberistan’da X. Yuzyilda hukum suren Bavend sulalesi hukumdarlarindan olan Marzuban bin Rustem’in Taberistan’in halk diliyle kaleme aldigi bu eser Dogu Hikayeciliginin klasik metinlerindendir. Eser, hukumdar ile veziri arasinda cikan bir tartisma sonucu nakledilen on hikayeden olusur. Eserin kahramanlari daha cok hayvanlardan olustugu icin fabl olarak nitelendirilebilir. Hikayelerin ozu sosyal, siyasi ve ahlaki tavsiyelere baglanmistir. Insan yasantisindaki temel zaaflari ve faziletleri isleyen bu hikayeler guncelligini halen korumaktadir.

Eyup Sultan, diger bir adi ile Ebu Eyyup el-Ensari Turk Islam tarihinde oldukca onemli bir yer tutar. Hz. Muhammed’in Mekke’den Medine’ye goc ettiginde O’nu evinde ilk misafir eden kisi olan Eyup Sultan bu yuzden Mihmandar-i Nebevi olarak da anilmaktadir. Istanbul kusatmasi sirasinda oldugu ve kendi arzusu ile surlarin dibine gomuldugu soylenmektedir. Istanbul’daki Eyup semtinin adi ondan gelir ve hem kendi adina bir Turbesi vardir hem de Eyup Sultan Camii onun adindan gelir. Islamiyeyi, Tarihi ve Aski birlestirmesi ile taninan Iskender Pala da son romaninda Eyup Sultan’i anlatiyor.

Insanin, toplumsal hayati gibi dusunce hayatinın da karmasiklastigi bir dunyada ‘Muslumanca dusunme’nin imkan ve yontemi nedir? Islam konusunda yeterli ‘malumat’a sahip olmak, ‘Muslumanca dusunmek’ icin yeterli mi? Islam’in ozu ve butunuyla kaynastirilamayan bilginin, dusunme etkinligini oryantalist bakis acisina mahkum etmesi kacinilmaz olmayacak mi? Edebiyat ve ozellikle oyku alanindaki basarili urunleriyle de taninan Rasim Ozdenoren, bu onemli surunlari kusatici bir perspektifle gundeme getirmekte ve sahip oldugu zengin birikimini basariyla isleyerek, tartismaktadir.

Hayal kadar zengin, roman kadar guzel, tarih kadar gercek bir hikaye… Incelikle islenmis karakterleri, son derece zengin detaylari ve donemi anlatmadaki maharetiyle okuyani carpacak ve yillarca unutulmayacak bir kitap…

Trabzon-Tebriz-Tiflis-Batum-Istanbul hattinda gecen muhtesem bir roman.

Balkan Savasi doneminde baslayip I. Dunya Savasi’na uzanan bir oyku… Trabzon’dan ve Tebriz’den dogup birbirlerine dogru yol alan iki hayat; once deli akan sonra durgunlasan iki irmak… Iki buyuk savasin savurup yeniden sekillendirdigi hayatlar, muhaceret, mucadele, kader, farkli inanclarin aktigi ortak zemin, uc ulke ve uc sevda Nazan Bekiroglu’nun murekkebi ask olan kaleminde bulustu.

“Tum muhtesem hikayeler iki sekilde baslar. Ya bir insan bir yolculuga cikar ya da sehre bir yabanci gelir.”
– Tolstoy

Demirden keskin bir duduk sesi yukseldi o sirada. Ayriligin ciddiyeti buz gibi sardi bedenimi. Kapilar kapandi sonra… Cantam sagimda, yalnizlik karsimda…

Gidiyorum!
Hayir bir saniye!
Filmlerde boyle olmazdi ki… Son anda muhakkak bir kalma sebebi yazardi senarist. Tam hareket etmek uzereyken trenden atlayiverirdi esas adam.
Oysa simdi raylarin üzerinde kaymaya baslamisti bile tren… Ayriligin gogsumde oturan agirligiyle camdan disariya bakip el sallayan insanlarla dolu peronu izledim.
Beni ugurlamaya gelmeyen herkese tesekkur eder gibi bir damla gozyasi biraktim oraya.