Modern Klasikler

Kafka’nin babasi Hermann Kafka’ya Kasim 1919’da yazdigi bu mektup, alicisina hicbir zaman ulasmadi. Yazarin yapitlarina ve esin dolu dunyasina adim atmak icin mukemmel bir giris metni olan mektup, ayni zamanda 20. yuzyil edebiyat tarihinin buyuk itiraflarindan biri sayilabilir.

Kafka, suclayici bir tonla hafif bir ironinin birbirine karistigi mektubunda, babasi tarafindan kabul görme talebini dillendirir. Aslinda babasiyla arasindaki yabancilasma ve iletisimssizligi, yapitlarinin cogunda kendine mesele edindigi daha genis kapsamli varolussal bir acmazin parcasi olarak görüyordu. Yazar evlilige ve yetiskin bir erkek olmaya hazirlana Georg Bendemann adli karakterinin babasi tarafindan ölüme mahkum edildigi Yargi adli öyküsünde oldugu gibi, evlenememesinden ve yetiskin olamamasindan babasini sorumlu tutuyordu.

Basarili bir isadami olan Hermann Kafka’nin oglu ile iliskisinde, islerini devam ettirecek tek erkek evladina yönelik geleneksel beklentisi belirleyici olmustu. Bu, yeni olusmus ataerkil Yahudi orta sinifinin yasadigi tipik baba-ogul catismasinin yaygin bir örnegiydi aslinda.

Franz Kafka’nin gundemden dusmeyen siradisi oykusu, kisa surede okunacak ince bir hacme sahip olmasinin yani sira okurunu uzun soluklu bir dusunce dunyasina yonlendiriyor. Yazarin 1912 yilinda yazdigi eser, 100 yili askin suredir tum bilinmezleriyle gunumuzde de tartisilmaya devam ediyor.

Donusum kitabinin en carpici cumlesi, okura daha ilk satirda kendini gosteriyor. Kafka, hikayesine verdigi adla okurda bir donusum sureci beklentisi olustursa da ters kose yapiyor. Garip bir donusumden itibaren gerceklesen olaylari konu alan kitap, satirlarinda herhangi bir acik gondermede bulunmaksizin, gercekustu bir gerceklik benimsiyor.