Alle Bøger

Gok kubbenin altinda insanin ruhunu soyan kotulukler ve giyindiren asklar adina…Dogu ak ejder yilinda basladi yirmi uc bin yillik gizem…

Uzayın sonsuzluguna acilan kapiyi kesfe cikmis bilge rahipler, ugruna topluca can verdikleri bir sirrin, binlerce yil sonra, bir sair tarafindan askin derin katmanlarina saklanarak korunacagini bilselerdi…

Sirus baslikli  murassa hancerin kabzasina parmak izlerini birakanlar, daha avuclarinin sicakligi gitmeden hancer kininda kan biriktigini bilselerdi…

Bağdat, İstanbul, Roma, Paris ve diğerleri; kıyılarına vuran yeni aşkın, bütün eski tarihlerini dolduracak yoğunlukta olduğunu bilselerdi…

Bilgeler, katiller, asiller ve sevgililer; ellerinde tuttuklari kitabin alev almaya hazir bir ask kulcesine donusmek uzere oldugunu bilselerdi…

Sair, ipeksi dizeleri arasina hayaller gibi sakladigi sifrelerin hoyrat ellerde ihtirasla parcalandigini, sonsuzluk sarabina kadeh yaptigi gelincik yapraklarinin kinle dagitildigini bilseydi…

Ve simdi kim bilebilir neler olacagaini, Babil uyandigi zaman?!..

Toplumsal konulara duyarligi ile taninan edebiyatci ve fikir adami Zulfu Livaneli, bu kez Ege balikcilarinin ve hayal kurmaktan bile mahrum birakilan gocmenlerin kaderine egiliyor. Usta edebiyatci Livaneli, Balikci ve Oglu ile son yillarin en can yakici ve buyuk drami “gocmenligi” balikci Mustafa, Mesude ve Samir bebek uzerinden anlatiyor. O güne dek sicak evlerinde televizyondan izledikleri haberlerden asina olduklari olü insan bedenleri ve yari ölü bir bebek evliliklerinin tam ortasina duserek bir bomba etkisi yaratiyor; aile iliskilerini bambaska bir cehreye burunduruyor. Balikci ve Oglu, Ege’nin tarihinden bugunune, balik ciftliklerine ve rant hirsiyla daglara, kiyilara saldiran sirketlerin yarattigi ekolojik yikima dair cok sey soyluyor. Bunun otesinde gocmenlerin bir bilinmeze dogru goze aldiklari yolculugu, hayatta kalma cabalarini ya da olumu; kisacasi “deryaya yakin, dunyadan uzak” yasamlarini odagina aliyor. Livaneli’nin belki de en siirsel romani olan Balikci ve Oglu; aile, ask, ebeveynlik, evlat, kadin dayanismasi, dostluk, goc, doga uzerine cagdas bir epos. Zulfu Livaneli’nin, uzun bir aradan sonra yazdigi ve heyecanla beklenen yeni romani Balikci ve Oglu, ustalikla secilen tasvirlerle okurun zihninde capcanli bir anlati olusturuyor.

Hikayenin seyiri kahramanin cocuklugu ile baslar, ruya ile olaylar dizisiyle devam eder. Kalp ile akil arasinda gecen savasin ardindan bir ask hikayesi olarak son bulur. Yazarin cok akici bir dil ile yazdigi dialoglarda, guzel tespitlerin yer verilmesiyle birlikte, okurun hayal gucune birakilmis bosluklar var , bunlari doldurmak icin yazar okuru eserini okumaya davet ediyor.

Kitapta  yazar kendi ben’inin dolayimindan gecerek hayati ve olumu ve insanin hayatla olum arasinda yer alan cesitli vechelerini anlamaya calisiyor. Korku, zaaf, yalnizlik, kiskanclik, suc, ceza, kibir, ruya, tovbe, ask, saadet ve savas… kisacasi hayat ve hayatin zenginliklerine sahsi tecrubeleri isiginda bakmayi deniyor.

Orhan Pamuk’un “En renkli ve iyimser romanim” dedigi Benim Adim Kirmizi, yazarin dünyada simdiye dek en cok satan romani oldu; Fransa ve Italya’da yilin kitabi secildi, dünyada bir romana verilen en prestijli ödüllerin basinda gelen Uluslararasi IMPAC Dublin ödülünü kazandi. Eski resim sanatimiz, Dogu ve Bati’nin dünyayi görme bicimleri, ask ve ölüm hakkinda unutulmaz bir tarihi roman olan bu cagdas klasigi, ilk yayimlanisindan 15 yil sonra, yazarin sonsözü ve kapsamli bir sanat-tarih kronolojisiyle birlikte sunuyoruz.”

Benim Adim Kirmizi, hem Orhan Pamuk’un en cok dile cevrilen ve en cok hayranlik duyulan eseri hem de modern edebiyat tarihimizin dünyada en cok okunan kitabi.

Orhan Pamuk’un “en renkli ve en iyimser romanim” dedigi Benim Adim Kirmizi, 1591 yilinda Istanbul’da karli dokuz kis gününde geciyor. Iki kücük oglu birbirleriyle sürekli catisan güzel Seküre, dört yildir savastan dönmeyen kocasinin yerine kendine yeni bir koca, sevgili aramaya baslayinca, o sirada babasinin tek tek eve cagirdigi saray nakkaslarini saklandigi yerden seyreder. Eve gelen usta nakkaslar, babasinin denetimi altinda Osmanli Padisahi’nin gizlice yaptirttigi bir kitap icin Frenk etkisi tasiyan tehlikeli resimler yapmaktadirlar. Aralarindan biri öldürülünce, Seküre’ye asik, teyzesinin oglu Kara devreye girer. Istanbul’da bir vaizin etrafinda toplanmis, tekkelere karsi bir cevrenin baskilari, pahalilik ve korku hüküm sürerken, geceleri bir kahvede toplanan nakkaslar ve hattatlar sivri dilli bir meddahin anlattigi hikayelerle eglenirler. Herkesin kendi sesiyle konustugu, ölülerin, esyalarin dillendigi, ölüm, sanat, ask, evlilik ve mutluluk üzerine bu kitap, ayni zamanda eski resim sanatinin unutulmus güzelliklerine bir agit.

“Türk romancisi Orhan Pamuk, Avrupa’ya roman nasil yazilir, gösteriyor.”
FRANKFURTER ALLGEMEINE

Inanciniz icin neleri terk edebilirsiniz? Nelerden vazgecebilir ve neleri ardinizda birakabilirsiniz?
“Insan, ardinda birakabildikleri, terk edebildikleri kadardir.” derler ya hani… Iste tam da öyle bir hikaye bu.
***
Siz simdi bir romanin icerisinde bir hayati, kücük bir kiz cocugunun hayallerini, belki de kendini arayisini okuyacaksiniz.
Bu bir yol hikayesi, yolculuk hikayesi dersem yalan olmaz ama yarim olur.
Zira bu roman bir arayisin, bir bulusun, hatta bir olusun hikayesi. Julia ile baslayan, Sena ile biten bir yolculugun hikayesi…

Bir yasindan, yirmi yasina kadar her çocuk, bence zevkle okunmaya deger merakli bir kitap; karsisinda uzun uzun, hayran hayran dusunulecek bir bilinmeyenler alemidir.
Yirmi bir yildan beri bu kitaplari yaprak yaprak, satir satir okumaya ve anlamaya calisiyorum. Fakat hala “Cocuk” adli kitapta anlayamadigim, sokemedigim cumlelere rastladigim olur. Bu itirafimdan sonra, okuyucularim bu eserde, tecrübelerin belki hakli; fakat herhalde soguk ve tatsiz gururunu elbette aramayacaklardir.
Hayir, sevgili okurlarim, elinizdeki kitap, agirbasli, psikolojik bir eser olmak iddiasinda degildir. Buna bir “hikaye kitabi” da denilemez. Cunku icinde bir damlacik hayal bulamayacaksiniz.
Ben bu kitapta, sadece gorduklerimi ve duyduklarimi -isittiklerimi degil, hissettiklerimi- sunuyorum. O kadar cok sevdigim “Kucuk Dostlarimi”, daha dogrusu binlerce kucuk dostumdan, rastgele birkacini okurlarima da tanitmak istedim.

Hayatimizda kaybolan seylerin ardindan duyulanuzuntu ile yeniye karsi beslenen istiyaktir. İlk bakista birbiriyle catisir gorunen bu iki duyguyu sevgi kelimesinde birlestirebiliriz. Bu sevginin kendisine cerceve olarak sectigi sehirler, benim hayatimin tesadufleridir. Bu itibarla onlarin arkasinda kendi insanimizi ve hayatimizi, vatanin manevi cehresi olan kulturumuzu gormek daha dogru olur.