Insan Makami

Bu böyledir: Bizler insan dogmayiz, sonradan insan oluruz. Beseriyetten insaniyet mertebesine cikmak bir cabanin ve en nihayetinde de bir lütfun sonucudur. Beser mütemadiyen yükselmek ve insaniyet makamina cikmak icin cabalar aslinda, fitrat bunu ister cünkü. Bunun yaninda dünya ve icindekiler de insani asagi cekmek icin tüm imkanlarini seferber eder. Heva ve heves, nefis ve seytan, mal ve mülk, tul-i emel, sehvet, servet, söhret… Bunlarin tümü insan olmanin ve o makamda kalmanin önünde birer engel, asilmasi gerekli olan birer maniadir. Bunlari asmadan, onlarla mücadeleyi sürdürmeden insan olabilmek ve kalabilmek mümkün degildir.

Bunlari asmak kolay mi peki? Degil elbette. Nefes alip verdigimiz sürece devam edecek bu mücadele. Gerci her seferinde, su tepeyi de astik mi düzlüge cikacagimizi ümit ediyoruz ama bitmiyor bir türlü tepeler, bitmeyecek. Imtihan dünyasi burasi, burada düzlük yok. Astigimiz her tepeden sonra yeni tepeler, yeni tepeler bekliyor bizi. Son nefesi vermeden de bitmeyecek bu savas.

Ya sonrasi peki? Sonrasi da öncesi de Allah kerim. Allah kerim ve rahim.