Hz. Muhammed (sav) Icin Bülbülün Kirk Sarkisi

Selamlar ki, seker dudakliarin vuslati gibi ictendir, elbette onadir. Hasretler ki, âsiklarin avazi kadar yaniktir, elbette onadir. Ovguler ki, ozlem sozlerince füzûn ve arzular ki sevgililerin saclari misali uzun, ona, hep ona, hep onadir.

O ki guldur, o ki sevgilidir, butun mecburiyetler onadir. Colde alevlerle kufurler kavururken insanligi ve bir gun ortasinda kizil kayalara carparken vahsetlerin tutusturdugu dalga dalga nefesler, bir melek adini andi onun. Sozcukler henuz yetim, sevgiler hancer sokumlarina mahkûmdu.

Goncalardan kan damlıyordu gulistanlara ve circir bocekleri­nin ruya araliginda cinayetler isleniyor; babalar kizlarini topraga diri diri gomuyordu. Cinnet karargâhina donen yureklerde hep ayni bosluk vardi ve masum kele­bekler carmiha geriliyordu, yalnizca masum oldukları için…

Zaman oyle bir zaman, mekân oyle bir mekândi… Ebabiller kara yere kararken Ebrehe’nin fillerini, gonca ana rahminde yetim kaliverdi. Kâbe’nin duvarini  bir kirlangic kucaklamisti oysa, ciglik cigliga… Ardindan bir sair kollarini acip haykirmisti:

“Yaklasiyor yaklasmakta olan!.. Yaklasiyor yaklasmakta olan!.. Yaklasiyor yaklasmakta olan…”

Avizesi cevzâ, isigi dolunay idi gecenin… Yaklasmakta olan, bir gul olup acti ve yeminler edildi omrune. Gul acinca tasirdi insanligin sevinc irmaklarini ve dunya ilk kez dunya oldugunu hissetti.

Bir bulbul gulun askina yanmis, yanmaktan kana boyanmisti. Anlatiyordu: Zamân o gul gibi gul gormedi zamân olali Gulun guzelligi dillerde dâsitân olali Peygamber Efendimizin hayat hikâyesi… İskender Pala’nin guclu kaleminden…