Ask Inanmakla Baslar

Rüya görür müsün ey kari? Rüyalarla yasar misin bazi vakitler? Sonra yanaklarindan kulaklarina dogru süzülen iki damla yas ile uyanir misin gecenin o en issiz, en sessiz, en kimsesiz vaktinde? Dünyanin bir rüya alemi olabilecegine inanir misin?
Gel bir baskasinin rüyasina dalalim simdi seninle. Hakikate uyanalim. Pervane olalim. Bedenimizi yakacak ates arayalim. Evvela Siraz’a cirpalim kara ipekten kanatlarimizi, atesi bilen ask erlerinin yaninda konaklayalim. Ask atestir diyelim lisansiz ve sessiz ve hatta harfsiz kelimelerle. Aska yanalim, baska yanalim.
Sonra Mevlana dergahina düsürelim kara bedenlerimizi, bizi kavuracak bir sem arayalim. Ask arayalim. Göge yükseltelim feryadimizi. Aska aglayalim.
Bir dag basinda dua eden Yunus’u bulalim sonra. Ona aski soralim dilersen, askina sahit olalim. Aski üc asiktan dinleyelim biz. Biri; “Aska ucarsan kanatlarin yanar” desin bize, digeri “Aska ucmazsan kanat neye yarar” digeri temmet ceksin düslerimize; “Aska vardiktan sonra kanatlari kim arar” desin, susalim.
Acma sakin gözlerini, bu rüya asiklarin rüyasidir. Uyanirsan rüyalari unutacaksin.