Parcasi Benden

“Seksek oyununda kurladir: Tasiniz kirildiginda, herkestem once ‘Parcasi Benden!’ diye yuksek sesle bagirmasaniz, oyundan atilirsiniz. Hayat da boyle degil midir? Tasi kiriktir biraz… Ve parca parca bulurlar bizi, parca parca…”

“Parca” ve “parcalanma” diyalogu, Sibel Eraslan’in bir turlu bas edemedigi, hakkinda kendisini asla yatistiramadigi bir varolus gerilimidir. Kopusun tum sizisi ve yara beresi icinden, adeta hayati bir refleks seklinde atilan bir cigliktir: “Parcasi Benden”…

Kitaptaki hikayelerin mahsusen yarim birakilmisligini, “yuzunu, ziyarete geldim” cumlesiyle tamamlamak istiyor yazar… Her hikaye; bir ziyarettir ve yolcu, elbette yolunda gerek…