Dava

Dava, Korku Cagi diye adlandirilan 20. yuzyilda insanoglunun artik neredeyse kurtulunmasi olanaksiz bir yazgiya donusen kusatilmis yasaminin oykusudur.

Bu cagda korku egemendir, cunku insan, hemcinsleriyle insanca bir dil aracligiyla iletisim kurabilme, boyle bir dille insanca tepkiler uyandirabilme olanagindan yoksun kalmistir.

Albert Camus’nun deyisiyle, bu olanagin bulunmadigi bir cag artik ancak „Korku Cagi‟ diye adlandirilabilir.

Kafka’nin Dava’da betimledigi yargilama sureci, boyle bir cagin en guclu simgelerinden biridir ve onun eseri, insan insanın korkusu olarak kaldigi surece, guncelligini hic yitirmeyecektir.