Öze Dönüs Öyküleri

Her insan dünyaya tertemiz ve kiymetli bir varlik olarak gelir. Insan cocuklugunda da masumdur, temizdir. Ancak büyüyüp günaha bulasmaya basladiginda, kalbi de katilasmaya baslar. Günahlari arttikca insancil vasiflarini kaybeder, yaratilis gayesini unutur.

Öze dönüs, insanin kendi asli ve insancil vasiflarina; merhamet, sabir, vefa, affedicilik, yardimseverlik gibi güzel ahlaki temsil eden degerlerine geri dönmesidir. Öze dönüs, insanin kendi ic dünyasina yönelerek, tefekkürle, kullugunun bilincine varmasi ve bu sayede hayatina, ruhuna ve davranislarina anlam kazandirmasidir. Yüce Allah’a ve O’nun insanlar icin belirledigi hayat cizgisine yönelerek, verdigi nimetlere minnettar olarak, O’na dil, kalp ve bedenle sükretmesidir.