Ene Sus Ey Nefsim

Bir ses var insanin icinde… Hic susmayan, hep konusan…

Simdi sus ve kendini dinle kari. Dinle ki hala sesler geliyor icinden. Sussan da susamiyorsun. Durduramiyorsun icinden gelen bu sesi. Ismine “nefs” diyorlar. Diler misin bu kez biz konusalim o icimizdeki nefsle? Ask diyarina Hudayi kapisindan girip nefs ile cenk edelim ister misin?

Simdi nefsinle konusacagin bir hikaye anlatacagim sana kari. Nefsinin konusacagi bir hikaye… Sen de ki “hayal,” ben diyorum ki “muhal, imkansiz.” Lakin sunu bil; ben inandim ki icimize bunlari dusuren dahi nefsimizdir. Bizi durduran ve kandiran da nefsimizdir. Ve hatta su anda icinde bir ses varsa ve “Okuma bu kitabi, birak” diyorsa sana, inan ki o da nefsinin sesidir.
Hem her kitap bir kisi icin yazilir kari. Belki de bu kitap yalnizca senin icin yazilmistir…