Dagin Ardinda

“Tipinin basladigi sabah… Onu bile bile tek basina, yalniz biraktim. Erkenden uyanmis olmama ragmen mahsus gec gittim eve. Tek basina kalip mucadele etmeyi ogrensin istedim ama kapiyi actigimda perisan hâldeydi.

Elini kapiya yapistirmis, aglamis, cok usumus ve sobadan zehirlenip oldugumu kurarak kafasinda cok korkmustu. Pismanlik duygusuyla simsiki sarildim. Her gecen gun cogalan, buyuyen…

Bitti desem de bitmeyen bir duyguyla onu sevdigimi… Amma velakin asilamaz sorunlari bir yana Nese’nin beni sevdigini sanmiyorum. Benim varligimdan guc aliyor sadece. Hissettigi sey bu.”