Allah Cümlemizi Korusun

“Yazar degilim ben.
Bir seyler yazmakla yazar olunamayacagini iyi biliyorum.
Heybemde oyle suslu kelimelerim yok…
Ne kimsenin derdine derman olabilirim,
Ne de yol olabilirim yolunu kaybetmislere…
Merhem de olamam kanayan yaraniza mesela…
Derdinize derman olamam belki ama dermanin kimde oldugunu soyleyebilirim…
Yol olamam belki size ama dogru yolu gosterebilirim…
Care olamam belki ama carenin kimde oldugundan haberdarim.”

Bekir Develi hayatimizda her an karsilastigimiz ve bir parcamiz olan kavramlar uzerinden bir insan tasavvuru ortaya koyuyor. Cevirimizdeki siradan kahramanlarin oykulerini, kiyisina gelenlerin ikramsiz kalmadigi bir su kaynagina benzetip, insanin ahlakla, gelenekle, modern dunyayla iliskisine dair elestirilerini icten bir duyarlilikla paylasiyor. Uzak cografyalardan yakin tanikliklara uzanan ve okuyucusuyla dertlesmek isteyen bu metinler, bir yandan tefekkur kapisini aralarken bir yandan da su duaya hep birlikte “Amin” demeye davet ediyor:
Allah cumlemizi korusun:
Cumle’mizi ve cumlemizi!