Defteri Kiloyla Alan Cocuklar

Turkuleri cocuklugumda da seviyordum. Kerpic evimizin baskosesinde gunun belirli saatlerinde acik duran pilli radyoda surekli „Turkuler Gecidi‟ programi olsun isterdim. Olmazdi. Hayal kurmayi cocuklugumda da seviyordum. Helal lokma ugruna mevsimlerin tamaminda calisan babam, maddi guclukler cekmeden evlatlarini okutabilsin isterdim. Olmazdi. Mutlu olmayi cocuklugumda da seviyordum. Gun gorsun diye evlatlari bir gun olsun tatil yapmadan babama destek olan annem yorulmasin isterdim. Olmazdi.

„Su yuce daglari duman kaplamis.
Yine mi gurbetten kara haber var?
Seher vakti burda kimler aglamis?
Cimenler ustunde gozyaslari var.‟